ستاره امید

تو عشق هستىچرا كهنفس براى تو كشيدن واز عشق تو هر روز جوانه زدنكار هر كسى نيستكسى چه مى دانددر دلم چه مى گذردتو معنى تمامدوستت دارمهايىكه تا چشم كار مى كندتو هستى و تو هستى وتوطُ دقیـقاً یه چیزی مثـل خـ????ـون تویِ رگـآموو اون اکـسیژن توی هر دم وبـازدَمَمی درست نبودنت مثل نبودن اونـاست پس همیشگـیم باش که زنـدگـ????ـی و نفـس کشیدنم به بودنت وصـلهعشق من به تو انقدر قشنگه که حتی کنارم نباشی روحم تو رو لمس میکنه و هرثانیه فکرت تو مغزم میپیچه تو حتی از فاصله نزدیک ترینیعشــق ام بی فلسفه زیباست تو نخواهی دلِ من باز تـو را می خواهددلم برای تو تنگ است و خوب می دانی چقدر نیستی و من بی تو ابر بارانی دلم هوای دو فنجان چای و لبخندت دلم هوای تو و یک سکوت طولانیهیچکس چشماش مثل تو قشنگ نیست هیچکس مثل تو نمیتونه انقد قشنگ بخنده هیچکس به اندازه ی تو برام دوست داشتنی نیست تو کاری میکنی که حتی قلبمم لبخند میزنهتـو گفتی برومن هم برای اينکـه تو راحت تر باشی گفتم میروم خيالی نيستامــاکيست که بداند بی تو تنها چيزی که هست خيال توسـت ستاره امید...

قشنگ ترین لحظه عمرم دیدن تو بود قشنگ ترین خنده به نظرم متعلق به توئه زیبا ترین دارایی ام چشمای توئه قشنگ ترین زیبایی برام صورت توئه تو همه کس منیپس فکر نکن چشم به جز تو کسی و میبینه چون تو وجود منی تو مال منی تعارف ڪه نداریم من حسادت می ڪنم بہ لیلاے مجنون و بہ آیداے شاملولعنتی تو هم مرا همانقدر دوست داشتہ باش من از ورد زبان شدن هاے این مدلی خوشم می آیداین پاییزم را با تو شریک میشومبرگ به برگ باران به بارانتو کنارم می مانیو من قدردان بودنتپاییز را بهارمیکنمتا به دل مهر تو دارمبیمی از پاییز ندارمیہ جورے تو قلبم ریشہ ڪردے ڪہ بہ محض اینڪہ چشمامو میبندم تو رو میبینم وقتے بیرون میرم تورو ڪنار خودم میبینموقتے میخوابم خواب تو رو میبینم میبینے تو همیشہ خیالمی ڪنارِ منےو خیال آغوش تو همچونموسیقی بی کلام است روی هر نت آن میتوانتا قیامت شعر های عاشقانه سرودحتے اگہ نباشےrlm;اگر دیداری هم نباشد حتی اگر لمسی هم نباشد بی دلیل برای تو تا همیشه جایی در دلم هستدوست داشتن تویِ رابطه لانگ دیستنسدقیقا اینجوریه که آلبرکامو میگهفراقت بی رحمی استاما این رنج کشیدن بخاطر تو می ارزدبه تمام خوشی های جهان ستاره امید...

صبح خميازه مي كشد نبودنت راكلافه مي شود أز بي حوصلگي هايتتو بهانه ي طلوع آفتابيلبخند نزنى خورشيد خواب مي ماندناز دانه امدیگر تو را نمی نویسم نمی سرایمتمرا با شعر و شاعری چه کار میخواهم زراعت کنم تو را باید کاشت درست وسط قلبم میان چشمهایم و روی لبهایم تو را باید جور دیگری دوست داشتصبحلبان تشنه ی منستکه به خورشید چشمهایتچنگ انداختهجاذبه های تو تمام نمی شودمن اماتمام می شوم در خیال آغوشتو باز به دنیا می آیمبه خاطر دوباره دیدنتبا همین تولد مکررمی بوسم و نگاه می کنم و می چرخم چند بار دیگرزمین دور خورشید بچرخدو من خیال کنم هنوز نچرخیده امچه كم بايد فكری كرد دوستت دارمجمله ی كاملی نيست سير نمی كند كاش كلمه ها بيشتر بلد بودندچشمانت راعاشقانهدر مخفی ترین زاویه قلبم پنهان کرده اموهربار توبی رحمانهنگاهت را از من دزدیده ای باور کن نگاهت تعبیر تـمامِعـاشقانه هاستحتی زمانی کهندارمشان ستاره امید...

ستاره امید...

من از عمیق ترین نقطه ی قلبم دوستت دارمعمیق ترین نقطه قلب میدونی کجاست اونجایی که هیچکس برام شبیه تو نیستاونجایی که رویایب که با تو ساختم و نمیتونم اصلا با هیچکس دیگه ای بسازماونجایی که درباره تو با هیشکی جز خدا اصلا نتونستم هیچ حرفی بزنماونجایی که دلم نه شبیه تو و نه بهتر از تورو بلکه فقط بودن با تورو میخوادحواسمپیش دلت جا ماندهو دوست داشتنتدارد بر روی قلبم سنگینی می کنداما چون تو را ندارماز بغضی عظیم سرشارمو شب یعنی همینبه تو دچارماما نیستی کنارمو من از شدت دلتنگیتنهایی را در آغوش می فشارم????????جهان خراب شود باز دوستت دارمکه عشق فاجعه را بارها عوض کرده ستبے تو دلتنگے بہ چشمانم سماجت میڪندواے ِدل! چون ڪـودڪے بے تو لجاجت میڪنداشتیاق دیدن تو میل ِ خاموشے نڪـردهیچ وقت عشقت بہ دل فڪر فراموشے نڪردعشق ِ من با تو بہ میزان ِ تقدّس مے رسدبے حضورت دل بہ سرحدّ تعرض مے رسددوستت دارم براے من ڪلام تازہ نیستحدّ عشقت را بـرایم هیچ چیز اندازہ نیستدر غیاب تو غریبانہ فراقت میڪشمبر گذشت ِلحظہ ها طرحے ز طاقت میڪشمچشم هایم را نگاہ ِ تو ضمانت میڪند???? ستاره امید...